To, co teraz, zaczęło się wtedy
What is now, has begun then
Dagmara Barańska-Morzy
wystawa dyplomowa – Wydział Fotografii UAP
15.06-26.06.22

Jak dob­rze zna­my in­nych lu­dzi? Jak praw­dzi­wy jest ob­raz, który bu­du­je­my w so­bie od pierw­sze­go spotka­nia? Ile z tego ob­ra­zu prze­no­si­my w dal­sze ży­cie? Czy po­tra­fi­my dos­trzec gra­ni­cę mię­dzy ut­ka­nym ze wspom­nień i emo­cji wy­ob­ra­że­niem, a ży­wym czło­wie­kiem? Na ile to wy­ob­ra­że­nie jest ilu­zją, a na ile fak­tycz­nie do­ty­ka­my praw­dzi­wej is­to­ty oso­bo­woś­ci dru­gie­go czło­wie­ka? 
To, co teraz, za­czę­ło się wte­dy jest pró­bą opo­wie­dze­nia o kruchoś­­­ci i ulot­noś­ci re­lac­ji z blis­ki­mi. To tak­że pró­ba zmie­rze­nia się z nie­uś­wia­do­mio­ny­mi trau­ma­mi, prze­cho­dzą­cy­mi z po­ko­le­nia na po­ko­le­nie. To wresz­cie po­chy­le­nie się nad praw­dzi­wą na­tu­rą wię­zi łą­czą­cych nas z ludź­mi. Czy są to gru­be, ży­las­te węz­ły wią­żą­ce nas z prze­sz­łoś­cią? Czy ra­czej efe­me­rycz­ne, ulot­ne zja­wis­­ka, któ­re, po­mi­mo obiet­ni­cy, że zos­ta­ną z nami na za­w­­sze, roz­pły­wa­ją się z bie­giem cza­su w nie­pa­mię­ci? To pytania, na które wciąż po­szu­ku­ję od­po­wie­dzi.
How well do we know other people? How true is the image we build from the first meeting? How much of this image carries over into later life? Can we perceive the boundary between an image woven from memories and emotions and a living person? To what extent is this image an illusion, and to what extent do we touch the real essence of the person's personality?
What is now, has begun then is an attempt to tell the story of the fragility and transience of relationships with loved ones. It is also an attempt to confront unconscious traumas passed from generation to generation. Finally, it is a reflection on the true nature of the ties that bind us to people. Are they thick stringy knots binding us to the past? Or are they ephemeral, fleeting phenomena that, despite their promise to stay with us forever, dissolve over time into oblivion? These are questions to which I am still searching for answers.
Dagmara Barańska-Morzy
Nawet jeśli już nigdy mnie nie wspom­ni­cie, to i tak częś­ci mnie bę­dą żyć da­lej. W was, w wa­szych dzie­ciach, w dzie­ciach wa­szych dzie­ci. Mo­że nie bę­dą wie­dzia­ły, nie będą pa­mię­ta­ły, ale to, czym by­łem, bę­dzie wciąż ist­nieć. Będzie le­ża­ło gdzieś głę­bo­ko, ni­czym zia­ren­ko cze­ka­ją­ce na wy­kieł­ko­wa­nie.
Even if you never remember me again, parts of me will live on. In you, in your children, in your children's children. They may not know or remember, but what I was will still exist. It will lie somewhere deep, like a seed waiting to germinate.
Testament, Nina Waha
Dyp­lom ma­gis­ter­ski zre­ali­zo­wa­ny na Wy­dzia­le Fo­to­gra­fii Uni­wer­sy­te­tu Arty­stycz­ne­go im. Mag­da­le­ny Aba­ka­no­wicz w Poz­na­niu, pod kie­run­kiem dra hab. Krzysz­to­fa J. Ba­ra­now­skie­go oraz prof. dra hab. Piotra Chojnackiego.
↑Back to Top